Parkeerwoordenboek.nl
Parkeren. Het is ons vakgebied en daar schrijven we en praten we veel over. In onderzoeksrapporten en publicaties. In gesprekken met partijen die op zoek zijn naar een oplossing voor hun parkeervraagstuk, met medevakgenoten, met beleidsmakers, met uitvoerende partijen enzovoort. En natuurlijk op verjaardagsfeestjes. Alleen zullen we het dan niet zo snel hebben over ‘het gedurende een aaneengesloten periode doen of laten staan van een (motor)voertuig, anders dan gedurende de tijd die nodig is voor en gebruikt wordt tot het onmiddellijk in-, uit-, op- of afstappen van personen dan wel het onmiddellijk laden of lossen van zaken, op locaties, waarop dit doen of laten staan niet ingevolge een wettelijk voorschrift is verboden.‘
Hoe relevant is zo’n definitie dan eigenlijk? Uiteraard niet als informele gesprekstof. Maar des te meer als we bijvoorbeeld afspraken aan het maken zijn en deze in contractvorm willen vastleggen. Of specificaties aan het opstellen zijn voor te leveren prestaties van een parkeervoorziening, een parkeersysteem of zij die daar diensten voor aanbieden. Denk aan aanbestedingsdocumenten. Dan is scherpte nodig. Omdat we ondubbelzinnig willen omschrijven wat we met een begrip bedoelen, bij voorkeur zonder interpretatievrijheid. Maar scherpte alleen is niet voldoende. Er is ook draagvlak nodig. Omdat alleen dan gesprekspartners een dialoog kunnen voeren over hetzelfde onderwerp, zonder in grijze gebieden te belanden van wat we nu precies bedoelen. We weten waar we het over hebben en we hebben het over hetzelfde. Als het even kan ook zonder parkeerwoordenboek binnen handbereik.
Dit zo formulerend lijkt het een vanzelfsprekendheid. Maar de eigen ervaring leert dat er al snel sprake kan zijn van een misverstand. Want bedoelen we met ‘betalingsgraad’ en ‘betalingsbereidheid’ niet hetzelfde? Of hanteren we juist twee verschillende begrippen om bijvoorbeeld onderscheid te kunnen maken om zij die ‘betaald’ hebben middels een verkregen naheffingsaanslag ook mee te laten tellen? En hoe zit het met de vergunninghouders, die hebben toch ook betaald? Het waren in eerste instantie de boeiende discussies met de eigen Spark-collega’s die ons inspireerden om het Parkeerwoordenboek op te gaan stellen. We hebben niet de illusie dat we alle kennis van alle begrippen in huis zouden hebben. We zullen ongetwijfeld een eind kunnen komen. Maar tegelijkertijd beseffen we ons dat juist vanwege het gewenste draagvlak het niet beperkt mag blijven tot één bron.
Alle parkeerprofessionals en zij die er met regelmaat mee te maken hebben of er over praten en schrijven willen we daarom inspireren een bijdrage te leveren aan het definiëren van relevant geachte parkeerbegrippen. Om elkaar aan te vullen en misschien ook wel waar nodig te corrigeren. Maar met als uiteindelijk doel dat we in de onderlinge communicatie effectiever tot de essentie van ons vak en van de vraagstukken waarin we elkaar treffen te kunnen komen.
‘Kennis = macht’, het zal ongetwijfeld, maar ‘kennis delen = kracht’, zo luidt een ander adagium. Door niet langer terughoudend te zijn in het tonen (delen) van de kennis die we bezitten, kunnen we ons vakgebied meer dan nu succesvol maken. Want successen kunnen we in ons vakgebied nog volop gebruiken. Samen kunnen we er voor zorgen dat we, ondersteund door eenduidige definities, eerder bij de essentie van het parkeervraagstuk kunnen komen; het leveren van een bijdrage aan een leefbare, bereikbare, duurzame en vitale locatie, gebied of stad. Dan krijgt de gespreksstof op verjaardagsfeestjes ook een hele andere lading.